's avonds zitten we in de stuurhut als we horen roepen, we gaan kijken en treffen er twee mensen aan die ons schip herkennen van het blog, wat nog grappiger is Jan reed een keer langs ons schip in Gouda met de vrachtwagen van Texaco, toen riep hij uit het raam: "mooi blog!" toen verbaasde ik me er al over dat iemand die we niet kenden blijkbaar ons blog had ontdekt, en nu stond hij op de kade.
Jan's opa had een luxe motor, hij heeft daar vanalles over verzameld, foto's verhalen geschiedenis en heeft er een boek over samengesteld met foto's. op ons verzoek is hij het gaan halen, bijzonder leuk.
op dat moment ging ik terwijl ik van de luikenkap in het gangboord stapte door mijn rug, en zodanig dat ik niets meer kon, hoe ik in de stuurhut ben gekomen weet ik niet, ik heb mij met moeite op het bankje laten zakken.
maar Jan en Wilma als jullie dit lezen, het gaat weer hoor met veel pijnstillers en een nacht rust ben ik weer redelijk op de been, morgen gaan we weer varen. Het was echt leuk om jullie te ontmoeten.
de toegang naar een grachtje met een ophaalbruggetje,
we zien nog wel plek aan de kade
dan zien we Hasselt eerder dan we hadden verwacht.
we komen nog een visser tegen die een beetje chagerijnig kijkt, al die langsvarende schepen jagen de vissen natuurlijk weg
hier vloeien de Gelderse Vecht en het Zwarte Water tesamen
en dan zien we in de verte zoiets als een paardentram of Jan Plezier
en dan toch wat gebouwen een rij schuren en een boerderij
na niet al te lang droogt het weer op
en dan begint het te hozen met na een tijdeje behoorlijke wind met flinke vlagen.
en dit is de Sanne-Marije, we hebben hem lang geleden eerder gezien het zijn de namen van mijn beide dochters.
eigenlijk wordt overal waar we varen wel gewerkt
opduwer met schip waar denken wij vroeger achter de roef een stuurhut op zat
we komen nog aardig wat schepen tegen, die ons tegemoet- of opvaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten