Zeeschouw de Magelhaes

We keken vanuit de stuurhut hoe hij richting de Kever zeilde. Later meerde hij weer af achter ons, voor de nacht.
en natuurlijk moest er ook nog wel even gezeild worden, naar de ondergaande zon.
Zo met tegenlicht en op de achtergrond de Anthonetta, is de Balgerij toch wel een mooie plek, vooral in voor- en najaar, in de zomer wil je hier niet zijn, dan is het hier afgeladen met Kruizers 

en dagjesmensen.
We gingen natuurlijk even kijken toen deze zeeschouw afmeerde, het bleek een nieuwe aanwinst en de Balgerij is natuurlijk uiterst geschikt om het schip even te tuigen en uit te proberen

eenzaam in de Balgerij

We lagen nu 2 dagen alleen tot het eind van de middag.

cocosmat in de stuurhut

Als we zo onderweg zijn kunnen we altijd wat kleine klusjes doen zoals de vervanging van de cocosmatten in de stuurhut. 

Lekker om weer buiten te kunnen werken.

onze scheepskat Amber

Onze siamees Amber van 15, heeft de hele winter de stuurhut niet gezien, en de buitenlucht niet opgesnoven, maar nu zo met het zonnetje heeft hij uren in de stuurhut liggen slapen, en is zelfs buiten geweest.

wolken, zon, wind en water

Vandaag, dinsdag was het eigenlijk prachtig weer, met veel zon, 's morgens nog veel wind, die 's middags weer afnam, de zon op het water en in onze stuurhut, dat leverde prachtige beelden op.
Maandag vertrokken richting de Balgerij, waar we met noord wester storm op komst lekker in de luwte konden afmeren aan een eiland.

Met Jacques naar het Vennemeer

Ik had de havenmeester van het Vennemeer gebeld en we mochten aan de buitensteiger liggen, er is helaas veel veranderd, de houten huisjes zijn vervangen voor veel grotere stenen huizen, de moderne tijs slaat overal toe.

Maar het was toch leuk daar te zijn.

Hij genoot duidelijk van het varen over de bekende wateren, wij ook trouwens, du we maakte een rondje extra langs de paddestoelenhuisjes, de Dieperpoel, en het Norremeer. 

Hij is altijd mijn favoriete oom geweest, toen ik klein was ik er altijd blij als ik zijn eend in de verte aan zag komen. 
Als we in Leide liggen met het schip dan bel ik altijd en hij probeert de tijd te vinden om aam boord te komen, meestal lukt het wel, ondanks dat hij het altijd druk heeft, heel herkenbaar, de meeste mensen hebben het druk als ze met pensioen zijn.
Jacques, mijn moeders neef uit Leiden zeilde vroeger ook op de Kaag, hij woonde vlak na de oorlog in het huisje aan het Vernnemeer, waar ik vroeger met mijn ouders alle vrije dagen en vakanties doorbracht, 

hoerakoebrug!

We wilden Leiden in, maar vanwege baggerwerkzaamheden  en steigeraanleg, was dat niet mogelijk. dus zijn we net voorbij de Leiderdorpse- of Stierenbrug afgemeerd, ook wel de Hoerakoebrug genoemd, door mijn oom Jacques, die verderop nog in beeld komt.

boegwater

onderweg naar Leiden, maakte ik deze foto van onze boeggolf, zo van bovenaf gezien een fantastisch gezicht en gehoor!

meevaren tot de Kock van Leeuwensluis

Ja en dan weer van boord, met pappa en mamma weer terug naar huis.

Willem Noorlander de sluiswachter wilde nog even in het erft kijken naar een beugel waarvan wij de functie niet begrepen. Hij wist ook niet zeker waar hij voor diende.

 

Rune en Dagmar komen graag zwaaien als we gaan varen, maar dan nog een stukje meevaren tot de Kock van Leeuwensluis is toch wel erg fijn.

Lente

8 maart, we kunnen op het voordek zitten met een biertje.

Zodra we zitten verschijnt er een zeiltje.